Na Górze Zamkowej

rozsypane kamienie

z powrotem przyjmuje ziemia

zapadają się powoli nieustannie

w łagodne pagórki porośnięte mchem

znikająca przeszłość wzrasta kwiatami

w cieniu grubego dywanu

i skalnego rumoszu

osuwisko odkryło poternę

sekretne przejście nieznane skośnookim wojskom

trzyma straż ocalała przystań dla motyli

dawno minął czas zamętu i trwogi

kiedy zamek jedyną ostoją

opierał się rozpasanym hordom

cicho tu i spokojnie

tylko cysterny nie zasila już źródło

2013