Taki obrazek

                                     budzą mnie dzwonki

                                     białe kudłacze

                                     wyglądają na głodne

                                        

                                    na granicy pola czeka pasterz

                                    następuje wymiana

                                    wracam z koszykiem serów

                                       

                                    ślimaki odsypiają nocne wędrówki

                                    zakwitł pierwszy bratek

                                    nabrzmiewają strąki groszku

                                      

                                    więc ziemia przyjęła ziarna

                                    które jej podarowałam

                                      

                                    bez względu na deszcz

                                    dzień staje się słoneczny

2015

Patrzenie

Annę od świata odgradzają schody

dwadzieścia desek

ułożonych prostopadle do możliwości

lśniąca powierzchnia odbija światło lampy

cień gotowy do zejścia

trzyma się poręczy lecz Anna zawraca

pozostaje okno

podzielone listewkami kwadraty nieba

księżyc od czasu do czasu

i książki

czytanie potęguje znużenie

Anna zasypia

we śnie pielęgnuje ogród

2015

Maszynowy Break Dance

Strzelają mafioso z karabinów

a ludzie tańczą Break Dance

Break Dance – taniec paralityków

zabraknie wkrótce w szpitalach miejsc.

Strzelają mafioso seriami

w tłum i pojedynczych bonzów

wymachują karabinami

Break Dance – taniec bez rozmów.

Strzelają mafioso maszynowymi

bo po cóż się bawić w snajpera

wybuchają szmatami kolorowymi

ciała ludzkie w takt wodzireja.

Wirują na głowach i na ramionach

gubiąc kończyny po drodze

tryska wokoło krew czerwona.

Break Dance – taniec na urwanej nodze.

1990

/a tak mi się przypomniał/

w 80 lat dookoła życia

chłopięce wygłupy miały posmak lata

gdy pastuszkowie rozgrzewali śmiechem

puste brzuchy

pragnęli wszystkiego

pastuszek długo pozostawał pastuszkiem

aż przestał być chłopcem

a potem nastąpiło wiele lat

nie tłustych ale i nie chudych

nikt nie powiedział że będzie łatwo

i nie było

mężczyzna w rzeczywistości

i rzeczywistość w mężczyźnie

zmieniły pragnienia na realne

a możliwości na pragnienia

nikt nie powiedział że będzie nudno

i nie było

i nie będzie

dopóki na mapie pozostanie archipelag

niezbadanych wysp o nazwach

„jutro” „kiedyś” „nie teraz”

2015

Powroty

z czasem łóżka stają się coraz szersze

w sklepach brakuje pościeli XXL

(co nie oznacza wieku

i nie zależy od ilości kalorii)

potem dzielą się na dwa osobne

mniejsze kołdry łatwiej się piorą

w pojedynkę zazdrosnym okiem

spoglądają na wolne pokoje

wyprowadzka przechodzi chyłkiem

samoistnie i bez rejestracji

za zamkniętymi na koniec drzwiami

powraca dzieciństwo

2015