Patrząc przez okno

Anna cofa wskazówki panuje nad czasem przez godzinę

czuje się jak Alicja ale twarz w lustrze

nadal naznaczona jest strychulcami zmarszczek.

trzeszczy. rozpada się powoli. jak liście od mrozu

pod butami przechodniów rozsypują się w pył.

za szybą z której zdrapała srebrną farbę

widzi. delikatne kwiaty dziecięcego niebka

zmieniają się w rozkwitłe rośliny. więdną

zrzucone płatki i liście zaczynają skrzypieć.

jednak nie jest Alicją a to nie kraina czarów

Szron

                                  iskrzą od szronu

                                  kamienne schodki w ogrodzie

                                  pierwszy przymrozek

Nie budźcie mnie kiedy śnię

jakoś tak pusto kiedy ciebie nie ma

cisza kamieniem zaległa na stoku

rzuconym cieniem tworzy się poemat

sięgając brzegów suchego potoku

jakoś tak smutno i cicho tak jakoś

zszarzało niebo a słońce zagasłe

odjęło barwy czeremchom i makom

potok jest suchy wiatr szeleści piaskiem

jakoś tak gorzko gardło się zaciska

spływa po twarzy łza nagła ostra

kiedy się budzę jeszcze nieprzytomna

potok gdzieś zniknął tylko sen pozostał

* * *

Piszę list

nigdy nie wysłany

chcę ci przekazać

pozdrowienia od słońca

od deszczu, wiatru i gór

i od siebie

chociaż trwa bez końca

podróż moja

choć na zawsze

dzieli nas chiński mur

myślę, że się spotkamy

gdzie?

Ja wiem …..

Może w niebie?

Nie potrzeba wyjeżdżać, wystarczy wyjrzeć przez okno

 wczorajszy zachód

dzisiejszy wschód

Dyskrecja

święte są Maryśki gdy piorą duchowną bieliznę

ich pomarszczone od wody ręce

zacierają ślady słabości i niewiary

tajemnice gromadzi szambo

nieskażone uczynkiem milczą intymnie

a książęta z bajek zakładają sukienki

na których wyhaftowały cyfry nie widząc

diabłów wdrapujących się na końce igieł

niewinne są Maryśki w białych ślubnych strojach

stojące naprzeciwko szat które wyszyły

spod welonów nie tryska ciekawskie spojrzenie

nauczono je chodzić z pochyloną głową

2014

/http://wyborcza.pl/duzyformat/1,140945,16733336,Intymny_dziennik_kleryka.html#CukGW/

Cover

sejmikami ptaków się zaczyna

jesienna krzątanina.

już mgła, już mgła się podnosi opieszale

rozdzierana wesołym świergotaniem.

odlatują na południe skrzydlate

dni leniwe, ciche, rozgrzane.

wrzesień pęka dojrzałym kasztanem,

wspomnieniami ludzików z zapałek.

szelest liści listy przypomina

niewysłane, pożółkłe, zetlałe.

to sen, to sen, który nagle się zatrzymał

kiedy jesień czerwieniła korale.

z poplątanych korali wypadają

chwile marzeń płochych, samotnych.

przytulone pomiędzy skrzydłami

w ptasich piórach pachnących odlotem.

2014