zimnymi łapkami
zbiera pył z pokruszonych liści
kłębki babiego lata turlają się
w powietrzu zachęcając do zabawy
ciepłe jak wełna słońce
ogrzewa szybę naznaczoną oddechem
a kiedy spadnie ostatni złoty liść
pozostaje na parapecie
czarno-białym kotem
miały być kolorowe
tabory wolnych ludzi
a jadą wozy zielone
aby strzec bezpaństwie
a w tych wozach
powinien być chleb
koc i gorąca woda
lekarstwa na zimne noce
a w tych wozach
ołowiane żołnierzyki
o wydartych duszach
grają w pikuty
skrobiąc na ziemi
kreskę przeżycia
