W ogrodzie

Wąż Adamowi z kieszeni uciekł

w ogrodzie go Ewa spotkała

ileż było radości i uciech

gdy na jabłko namówić się dała

2010

Ptak

w ptaku nie ma nic nadzwyczajnego
oprócz tego że mieści się w dłoniach

a kiedy pulsuje alfabetem Morse’a
strach odczuwany przez palce
tak niewiele w nim jest wolności

odlatuje dłonie to nie jego gniazdo
pozostaje ciepłe wspomnienie

kruchej swobody i złota klatka


2013

Zęby zimy

                                             kryształy lodu
                                          uwięziły przyrodę
                                            w bieli i czerni

Metalowe serce

bije twardo i ostro

zgrzytając w pulsie

ścierającego się metalu

iskrząc heavy muzyką

namagnesowane

przyciąga opiłki zdarzeń

zadziory dnia

wieczorem

podłączam je do ładowarki

Mała pielgrzymka

odpowiedzi pozostają bez pytań
jak ziarno bez ziemi wydziobywane przez ptaki
rzucam ziarno aby stać się ptakiem
 
śpiewam dla drzewa
nie odpowiada zajęte umieraniem
zmienia się w drewno
 
w spróchniałym pniu drążę dziuplę
w niej pozostanę przez kolejne zimy
historią bez ciągu dalszego

2012

Smutek

zmarznięte usta
twarda gruda ziemi
wysłuchuje skarg

2014

Atlantyda

w trzęsieniu ziemi

rozpadły się marzenia

śpią pod falami

2012

Umieranie

zazwyczaj

umieram przytomna

nie prosząc o zmiłowanie

wyschniętymi wargami

spod szeroko rozwartych powiek

nie wypływają łzy

palce trzymam zaciśnięte kurczowo

zastanawiam się 

czy tym razem to już do końca

czy też

jeszcze raz

i jeszcze raz

2011

Dziecko nieprawdziwych bogów

miało się urodzić

dziecko nieprawdziwych bogów

o krnąbrnym sercu

lecz zbyt szybko spłonął ogień

w ciemnych oczach

gdzieś tam

pomiędzy warstwami wszechświata

nadal czeka na narodziny

ale już nie z nas

2014

Przystanek

Czasami niewiele potrzeba aby odmarznąć. Wewnętrznie. Kilka słów, kawałek melodii, drobny fragment filmu. Dzisiaj, czytając wiersz na internecie, w komentarzach zauważyłam link do fragmentu serialu, który kiedyś mnie fascynował. Z uśmiechem

https://www.youtube.com/watch?v=bLelJDZZ3G8

Tęsknota za latem

muśnięcie fali

aksamitne i ciepłe

dłonie kochanka

23.01.2014

Ecce homo

milczę

przeklęte usta
z wypisaną skargą

ucięte westchnienie
na zesznurowanych wargach
wstrzymuje słowo

które nie staje się 

2012 

Ścieżka

                                           rozdarcie bieli
                                    wyrzeźbiona w martwocie
                                          droga donikąd

Mayday

uwaga

destroyery atakują statki

wymiatają z pokładów wszystko co możliwe

nie zostaje po nich mięso czy odpadki

zatapiają zęby pożerają chciwie

w sukurs płynie krążownik stawia groźne miny

lecz za późno abordaż pomylił mu szyki

znikają ogromne połcie wołowiny

nad pustym pokładem wrzaski słychać dzikie

po walce destroyery szczerzą syte gęby

kuchnia zamieniła się w pobojowisko

zlew zapchany statkami aż po same wręby

powstaje pytanie

kto sprzątnie to wszystko?

2013

Misterium

życie za życie ale to za mało

i śmierć dla śmierci tej nigdy nie dosyć

radości mojej opoką się stałeś

wytchnieniem krótkim przeciwnego losu

jakim to cudem mogły gdzieś w przestrzeni

spotkać się myśli splątać wzajemnie

chociaż daleko od siebie na ziemi

ja jestem z ciebie ty jesteś ze mnie

przylgnięci niczym przytulii pędem

co się przyczepia szczecinek rojem

mój obłęd będzie twoim obłędem

twój spokój stał się moim spokojem

2010

Byłaby najlepsza we wszystkim gdyby…

zgasiła świecę wraz z brzaskiem

w nadziei na zmiany

i ponowne zaświecenie w czasie

mijała kolejna wieczność

nuda dnia i rąk rozłożonych

ostatecznym gestem zaniechania

w głowie telepała się pustka

przewracając z boku na bok

jedno słowo

ćma

2011

Pokłosie

błysnęła kosa

ścinana wysrebrzonym

sierpem księżyca

2013

Zakamarki

najpierw jest wzrastanie

nie w pełni świadome, odkrywcze

nadawanie nazw zaułkom i kwiatom

wsłuchiwanie się w dźwięki

później jest odczuwanie

kiedy zmysły przestają być nieme

horyzont zda się bez granic

zrozumienia i ciekawości

na koniec jest pragnienie

choćby jednego niespokojnego dnia

w którym ustąpi znużenie

i zarumienią się papierowe policzki

przed podróżą

2014

Zmartwychwstanka

spękana ziemia łapczywie chłonęła

krople deszczu wpadając w szczeliny

wnikały głęboko rozmiękczając

zasklepiając i jednolicąc

deszcz uciszył wiatr zatrzymał wędrujące 

przetrwalniki budzące do życia korzonki

wsuwając się zahaczały o grudki

utwardzały i drążyły

zmartwychwstanka łakomie pęczniała

rozprostowując gałązki na kształt rozety

piła nasycając się i rozchlapując wodę

zmieniając szarość zieleniała

żyła wysypując wokół zarodniki

aż ustał deszcz zapowiadając kolejną suszę

zszarzała zwijając się w kłębek

w oczekiwaniu na podmuch wiatru

2011

Zmierzch

przemieszane epoki
strzęp plakatu remember Katyń
a na nim lody waniliowe włoskie

rocznice gasną jak znicze
już tylko jeden dzień
niedługo godzina W

wyszczerbione zastępy pamiętnikarzy
zakrywają banery
niepomne swojego Powstania


2013

Może będę...

znajdź mi potrzebę zaplatania
wstążkami myśli w słów warkocze
ideę wartą rozebrania
niepokój który załaskocze


znajdź mi choć jedno niebo chmurne
okręt co na mieliznę skręca
dwie prostopadłe styczne wspólne
które by mogły się zachęcać


kwiat który nocą się roztula
dzieje zaklęte w hieroglifach
bym smakowała gryzła czuła
to może wtedy będę pisać

Ostre igraszki

zamyślił się pan Guillottin

nad rysunkami

zadumał

kilka rzędnych nie pasowało

i jedna odcięta

głowa

kiwała się po nieprzespanych nocach

gotowa spaść

na poduszkę

wziął pióro pan Guillottin

zaostrzył skośnie

zdecydowanie przeciął kartkę papieru


2012

Cetno albo licho

na Hiszpańskich Schodach

przysiadł barwny tłum

u stóp stara fontanna

a u góry niebo

rzuca pieniążkami

chwytanymi w dłoń

licho albo cetno

a w karczmie i tak

srebrny brzeżek obetną

nie wysłałam monety

po pytanie do nieba

strach obawa zwątpienie

a mnie już niczego nie trzeba

wzrok sycę kwiatów kaskadą

odpływam w płatkach marzeń

można mnie czasem odnaleźć

wśród nich na starym obrazie


2011

Pstryk. I zgasło światło

zaopatrzeni w ocean herbaty

i niezliczone ilości fajek

mieliśmy rozmawiać o poezji

czekała na nas ciepła lipcowa noc

w sam raz długa i odpowiednio gwiaździsta

przepadła chociaż jest dopiero kwiecień

2013

Nad Jarmutą (haiku)

pisk nad górami
sokoły zagarniają
niebo skrzydłami

czekają na żer
otwarte dzioby młodych
w gnieździe na skale

2012

Obrączki

stara kopalnia wyczerpała zasoby

niszczeje od dawna nikt tam nie zagląda

na zbutwiałych stemplach

grzyby i pleśń przyjmują fantazyjne kształty

płynie woda po ścianach gdzieniegdzie

rozbłyskujących cienką nitką srebronośnej galeny

dryfuję podziemną rzeką jeszcze nie czas na zapłatę

zastanawia spokój miejsca niegdyś pełnego gwarków

słyszę jak po pustych kawernach błąka się Skarbnik

zwija kruszec w pierścionki niby bawiąc się w zaślubiny

przyozdabia palce są mokre i błyszczące

a kiedy wypuszcza mnie na powierzchnię

oświetla je księżyc

stoję niezdecydowana

podziemia wybrać czy niebo

2013

Bezsenność

powiedz że tęsknisz a pobłogosławię to kłamstwo
bo przepędzi muzykę szepty i twarze
połykające szare kwadraty okien

mrok zwinie się w ciasne kłębki
rzucę nim jak najdalej. precz.

po gałęzi przebiega wiewiórka
słyszę minorowe staccato łapek
a może to tyka nienakręcony budzik

bezbarwny świt staje się oswobodzeniem


2014 

Płuczę piasek

z samych gwiazd nie ułoży się niebo
potrzebne są jeszcze głogi i kąkole
a czerwonym ustom wilgoć pocałunku

historia nie zajmuje się drobnostkami
przetacza głazy ścierając na piasek
tam szukam amfor z balladami

do palców przylega sól
powstała w wyniku tworzenia i rozpadu
nie ma we mnie potrzeby przeżycia


2012

Niedokończona ballada

Dzisiaj nie moje. Ale związane ze mną. Wiersz mojego taty dla mnie i o mnie. Na dworze szaro, trzeba jakoś sobie dzień rozświetlić :)



Czymże Hania dla Nosa? Czymże Nos dla Hani?
Nos Jej przedmiot ogromny, w kształcie niby bani
Jeno wiele obfitszy tudzież garbem zdobny,
Nosom innym jak górka przy kopcu podobny.

Nikt nie jest w stanie zmierzyć początku i końca,
Bo ciągnie się od wschodu do zachodu słońca
Ten Nos, nie-Nos, Nosiszcze, Nosidło, Nosisko.
Z niego Nosal tatrzański swoje wziął przezwisko,
i lubo chociaż mniejszy zgoła jest podobny…
tak samo wygrabiony, w strome zbocza zdobny.
Z niego gdy Hania kichnie to byście słyszeli
Ryk niczym salwa z armat, stu naraz gardzieli.

A dziury w nim ogromne kieby dwa wulkany,
A takoż im podobne, że pokąd zapchany,
Potąd tylko obaczysz, jak wrze, dymem bucha.
Ale kiedy wybuchnie wszystko traci ducha
I słońce się zasnuwa opary ciemnemi,
Które zwolna, trujące spadają ku ziemi,
A opadłszy tam tworzą jeziora i stawy
Przy których Morskie Oko swej utraci sławy.
……………………..
Organ ten przeogromny służy do wąchania.
Przeto wszystko wywącha i wywęszy Hania.
A chociaż tak ogromny i bezkształtny zgoła,
Wszędzie wepchnąć go Hania potrafi i zdoła.

Pamiętam jeszcze, gdy się Hania rodzi
I wpierw Nos ogromniasty godzinę wychodzi,
 Do niego przyczepiona istotka maleńka –
Jak do pnia prastarego skromniutka opieńka.

Dziś jedna z niego korzyść, że słońce zasłania
Gdy się na horyzoncie ukazuje Hania. –
Bo wtedy się opalać można bez umiaru
I bez obaw byś doznał od słońca udaru.

Na tym kończę balladę – pisać mógłbym roki
Opisując nosiska mej Hani uroki,
Lecz temat zbyt potężny, siły me zbyt małe,
Niech mi ludzkość wybaczy choć próby nieśmiałe.
Może kiedyś bard inny życie swe w ofierze
Złoży, by Nos opisać, co mu życzę szczerze.

Graal

Maleńka czarka w kamieniu dłubana,

z której pił Jezus podczas wieczerzy,

czerwonym winem wewnątrz spryskana,

o którą się biły zastępy rycerzy,

której szukali królowie, prałaci

gotowi każde złoto zapłacić,

w której poznanie wprzęgnięta nauka,

czemu jej znaleźć nie może, kto szuka?

Wieki mijają, Graal niezdobyty

przed ludzkim wzrokiem nadal ukryty,

Graal – kielich śmierci, miłości, rozpaczy,

dla mnie szczególnie wiele znaczy

Co dzień napełniam czarkę maleńką

kroplą miłości słodką i piękną,

co dzień oburącz ci ją podaję,

co dzień od ciebie też taką dostaję.

2010

Mapa (haiku)

prowadzi drogą

której się nie wybiera

linia na dłoni

2012

Poświata (haiku)

błysnęło srebro

księżycowym promieniem

pojedynczy włos

2012

Nie pozwól mi zasnąć przed świtem

graj tak aż usłyszysz

zerwany okrzyk żurawia nad rozlewiskiem

a potem rozgrzesz senność

tonącą w brunatnych źrenicach

namaszczone lenistwem wargi

staną się ciężkie i pełne

jak nagrzane słońcem oliwki

niech dryfuje rozleniwiona myśl

ku brzegom rozległych mokradeł

a kiedy będziesz do woli rozpieszczał

we mnie pramatkę każdej ciszy

najgłębszą i kapryśną

znowu usłyszysz głos żurawia

2013

Podglądając

madonna ma twarz odkrytą

nikt nie widział aby się postarzała

chociaż bywała opluwana i szarpana

spod różnych pędzli

emanuje uczuciami artystów

wszak nie naocznych świadków

zastanawiające jest obecne szaleństwo

zwiędłych ciał wystawianych na widok

kultywujących zmierzchłą młodość

muzułmanki mają rację

zakrywając twarze

wiedzą że nie są madonnami

2012

Żmija (haiku)

lśniącym zygzakiem
błyszczy pośród kamieni

bezszelestna śmierć

14.06.2012

Świtezianka (haiku)

tiulowe skrzydła

pachną szeptem sitowia

symfonia świtu

03.04.2012

Lubię

lubię ciszę spokój samotność

gdy nie muszę nigdzie się spieszyć

sen mi bratem a noc przyjaciółką

może każdą gorzką myśl rozgrzeszyć

lubię smutną deszczową pogodę

deszcz zmywa ze mnie dzień brudny

lubię słońce złotą kulę na niebie

wypalające myśli okrutne

lubię leżeć na rozgrzanej trawie

w błogostanie czuję ziemi dotyk

jestem wszystkich pragnień pozbawiona

pustka we mnie brzęczy niczym motyl

lubię ciszę ale w gwarnym mieście

odpoczynek po dobrej zabawie

cichy szelest spadających liści

lubię bezsens po sensownej sprawie

lubię ciebie choć tak nie pasujesz

i do marzeń i do życia mego

kocham ciebie spokój mój rujnujesz

lecz chcę ciebie tak jak chcę wszystkiego

1990