Pamięć wody

po zmarłych nie pozostają nawet kości

starte w pył. z pożółkłych fotografii

patrzą wyblakłe twarze przyczernione światłem

śmierć bierze jak leci a ja nie znam twojej nazwy

na szkiełku mikroskopowym rozmazana łza

wspomina ocean. kiedy wysycha

pozostawia sól. jestem tym białym proszkiem

bezimienną wodą i pyłem w sandałach

znikamy. z ostatnią kroplą

2014