Offset

                           fotografie nie generują wspomnień

                           rozmydliły się

                           skruszony papier zostawia

                           kurz na palcach

                           nie pomaga rozwieszanie

                           tam i ówdzie byle więcej

                           są stare zużyte i niechciane

                           ad kosz z nimi

                           zanim zatopieni w marazmie

                           wyblakniemy zostawiając

                           po sobie niewyraźny powidok

Niepostrzeganie

białe zaspy
topię garść śniegu
- brudna woda

Gwiazda

spadła
gwiazda betlejemska
runął świat

Dla tych, których urzędnicy traktują jak przeszkadzajki ;)

http://www.sadistic.pl/typowa-sytuacja-w-urzedzie-vt78458.htm

Rejestr codzienny

nie chłopiec nie mężczyzna

wiek nieokreślony

kobieta przeprowadza

go przez jezdnię

czasami czeka z nim

albo wraca na swoją stronę

patrzy

jak wsiada do autobusu

uśmiecha się

do wolnych godzin

on jeszcze nie wypuścił ptaka

żyje

ona

Deszcz zawęził horyzont, wyszła miniatura

dopadł mnie deszcz
zaperlił się zakroplił
i pod koszulę spłynął
ach jaki to był dreszcz

Wsłuchiwanie

czasami leżę w bezruchu i bezsennie

słucham jak pękają deski w podłogach

nagrzane słońcem wyskakują z nich sęki

chciałabym pobiec pomiędzy drzewa

szeleścić jesiennymi liśćmi zbierać kasztany

a tu tylko kurz i nieznośne gorąco

z bezwładnych rąk wypadło życie

na białych palcach nie pozostał ślad

obrączki wpadła w miejsce po sęku

* * *

jesienny wiatr

srebrny włos opada na twarz

babie lato

„Nim pójdziesz dalej, tu podziękuj Bogu, za to że masz oczy” - cytat z drogowskazu na Trzy Korony

                                                         

                           najpierw pokłoniłam się życiu
                           za drugą szansę -
                           poszłam i zobaczyłam

                          później wspomniałam tych
                          co na drodze stali -
                          z drogowskazem i słowem

                         w przemieszaniu życia i śmierci
                         jestem garścią ziemi -
                         początkiem i końcem




http://ziarna.blogspot.com/2013/10/zaduszki.html

http://ziarna.blogspot.com/2013/10/testament.html

http://ziarna.blogspot.com/2015/05/kwiatkowym-dzieciom.html

http://ziarna.blogspot.com/2015/08/smierc-przychodzi-jak-chce.html

28.10.2015

                                     biała smuga

                               pasmo trawy błyszczy

                                     od szronu

Głosy

nie znam tego strachu gdy świat się rozpada

na ostre kawałki jak rozbite szkiełko

którym można przeciąć arterie piechoty

wędrującej prosto i według rozkazu

i tego też nie znam kiedy świat się kurczy

do kilku kamieni spadających z góry

gdy wzruszy się ziemia i pochłonie błękit

rapsodii która jak spiralna muszla

odgradza rzeczywistość i na dachu świata

dźwięki znikają w zacieśnieniu zwojów

w dole się rozwarstwia echo górnych tonów

gdy trzaskają domy pod nimi milczenie

groźnie się rozrasta wzmagając niepokój

2015

12.10.2015

                                     w doniczce

                                     nagła rozpierducha

                                     pierwszy śnieg

Starość

Każdy człowiek ma prawo nazywać siebie młodym. Nie mówmy więc ludziom o starości bo jeszcze w nią uwierzą :)


/zdjęcie z internetu/

Śmierć przychodzi jak chce

kiedy Antek umarł zjechali się.

z daleka i z bliska, znajomi i nieznajomi.

rodzina.

przykryli mu twarz białą chustą. z rozcięciem.

po co przykryli?

żeby mógł wrócić. czekali.

wrócił

bo to nie był jego tabor,

inne konie, nieznany woźnica.

za drugim razem kiedy Antek umarł

ostrożnie dopytali się

czy śmiercią ostateczną.

przykryli mu twarz białą chustą. z rozcięciem.

nie wrócił.

bo to był jego tabor.

czarne, lśniące konie z czerwonymi wstążkami.

pożegnali go. wynieśli.

zapomnieli.

21 sierpień 2015

                                     mgła

                                     ciemne czuby jodeł

                                     strząsają krople

Goło

początek lata
ostrzyżone owce
idą na hale


koniec lata
łyse owce wracają
do zagród

Otwarcie

"za posiadanie ciała (płacisz) ciałem"
Wisława Szymborska


jest się tutaj wetkniętym
jak gołąb pod siatką
którą rozpięto przeciwko ptakom.
nie można ulecieć do nieba
można tylko połamać skrzydła.


tkwi się bez słowa skargi
płacąc ciałem za ciało.


odejmuje się kolejno
ręce których sztywne kiście
nie rozrzucą ziarna


stopy o zmęczonych palcach
z zakazem wstępu na nowe ścieżki


resztą ciała któremu
jest już wszystko jedno.


gołębie nad i pod kratą
gruchają do siebie

Efekt domina

Anna zniknęła ze świata
patrzy jeszcze przez ostatnie uchylone
windows w komórce
która otwiera się nieznacznie
obrazy są obce i dalekie
tu i teraz też traci na znaczeniu


jeżeli wróci
jeżeli


znów będzie"znikąd" i "nigdzie"

Uderzenie

pióra na szybie
brutalnie przerwany lot
ptak się poruszył

Stamtąd

ci którzy wyszli z bronią i bez broni

wiedzieli że nie wrócą. a którzy przeżyli

nie mieli już domu. lecz wracali

bo tu było ich miejsce.

ci którzy wyjechali z nadzieją i bez nadziei

marzyli że wrócą. a którzy zostali

wznieśli nowy dom.

i tam jest ich miejsce.

tam dom twój gdzie serce twoje

więc jestem

spod czerwonych zachodów słońca

ze złotej plaży

ostrych szczytów i rwących strumieni

tłustej bogatej ziemi

zewsząd

2015

/wiersz pisany na konkurs. Motto "Pewnego pięknego poranka, także i ty możesz nagle wyjść z domu, aby doń nigdy nie powrócić" Ryszarda Krynickiego.

Taki obrazek

                                     budzą mnie dzwonki

                                     białe kudłacze

                                     wyglądają na głodne

                                        

                                    na granicy pola czeka pasterz

                                    następuje wymiana

                                    wracam z koszykiem serów

                                       

                                    ślimaki odsypiają nocne wędrówki

                                    zakwitł pierwszy bratek

                                    nabrzmiewają strąki groszku

                                      

                                    więc ziemia przyjęła ziarna

                                    które jej podarowałam

                                      

                                    bez względu na deszcz

                                    dzień staje się słoneczny

2015

Patrzenie

Annę od świata odgradzają schody

dwadzieścia desek

ułożonych prostopadle do możliwości

lśniąca powierzchnia odbija światło lampy

cień gotowy do zejścia

trzyma się poręczy lecz Anna zawraca

pozostaje okno

podzielone listewkami kwadraty nieba

księżyc od czasu do czasu

i książki

czytanie potęguje znużenie

Anna zasypia

we śnie pielęgnuje ogród

2015

Maszynowy Break Dance

Strzelają mafioso z karabinów

a ludzie tańczą Break Dance

Break Dance – taniec paralityków

zabraknie wkrótce w szpitalach miejsc.

Strzelają mafioso seriami

w tłum i pojedynczych bonzów

wymachują karabinami

Break Dance – taniec bez rozmów.

Strzelają mafioso maszynowymi

bo po cóż się bawić w snajpera

wybuchają szmatami kolorowymi

ciała ludzkie w takt wodzireja.

Wirują na głowach i na ramionach

gubiąc kończyny po drodze

tryska wokoło krew czerwona.

Break Dance – taniec na urwanej nodze.

1990

/a tak mi się przypomniał/

w 80 lat dookoła życia

chłopięce wygłupy miały posmak lata

gdy pastuszkowie rozgrzewali śmiechem

puste brzuchy

pragnęli wszystkiego

pastuszek długo pozostawał pastuszkiem

aż przestał być chłopcem

a potem nastąpiło wiele lat

nie tłustych ale i nie chudych

nikt nie powiedział że będzie łatwo

i nie było

mężczyzna w rzeczywistości

i rzeczywistość w mężczyźnie

zmieniły pragnienia na realne

a możliwości na pragnienia

nikt nie powiedział że będzie nudno

i nie było

i nie będzie

dopóki na mapie pozostanie archipelag

niezbadanych wysp o nazwach

„jutro” „kiedyś” „nie teraz”

2015

Powroty

z czasem łóżka stają się coraz szersze

w sklepach brakuje pościeli XXL

(co nie oznacza wieku

i nie zależy od ilości kalorii)

potem dzielą się na dwa osobne

mniejsze kołdry łatwiej się piorą

w pojedynkę zazdrosnym okiem

spoglądają na wolne pokoje

wyprowadzka przechodzi chyłkiem

samoistnie i bez rejestracji

za zamkniętymi na koniec drzwiami

powraca dzieciństwo

2015

Klucz do nauki

Nie można zmienić tego co było

Kwiatkowym dzieciom

                                                       pamięci Jaśka Kwiatka

rozsycha się spryska rzucona pod schody

niecierpliwym gestem schorowanej dłoni

nie zatańczy flisak pomiędzy falami

dno rzeki zmienia dotknięcie powodzi

drabinka dla córki huśta się na wietrze

umyka wzrokowi jak tysiąc szczegółów

nie rozsunie sznurów dziecięcy sandałek

dorosłość jest trudna gdy nie ma oparcia

powoli zapomną o nim wiatr i rzeka

żółte fotografie zatrą rysy twarzy

aż syn weźmie spryskę i w wodzie zanurzy

przywracając falom wspomnienie flisaka

2015

Tekstura

                    najgłębsze rysy powstają jesienią

                    gdy mróz wciska palce w drobne rozpadliny

                    rozpychając strukturę kamienia i więżąc

                    wodę do czasu ciepłego roztopu

                   

                    zastygły błękit żyłką przebiega

                    kruchym westchnieniem przeszłych pór roku

                    z głuchym dudnieniem w małej kawernie

                    odbija się echo ze słowem kocham

                  

                    w rozpadzie kamień zmienia się w piasek

                    i kość kruszeje w drobne ziarenka

                    zmieszane tworzą żyzną próchnicę

                    w której się ziarno odradza i pęka

2015 

/zdjęcie z internetu/

Wytrząsając ziarno

tego roku kłosy były puste
wydziobały je ptaki zaatakował sporysz
nie mam już ziarna na zasiew

kiedy ziemia zacznie przewracać skiby
wyrzuci kamienie słów
skowronki nie zadrgają w moim głosie

odszedł siewca słów
niemy

2012

Potrawa narodowa

pewien mieszkaniec miasta Gruyères

raz przez pomyłkę roztopił ser

wymyślił więc fondue

choć każdy z niego kpi

do dzisiaj musi mówić mu - sir

2015

Wypalanie

wypalają zeszłoroczne zioła
siwe dymy snują się przy ziemi
przy okazji niszcząc całe mikroświaty
ale przecież to świadkowie niemi

żółty ogień liże zeschłe łany
na popiele wzrośnie nowa trawa
alarm wyje dźwiękiem nieprzerwanym
nie dla wszystkich to jednak zabawa

bo pod ogniem trwa wielka ucieczka
strach paniczny boleść ogromna
i składana do nóg człowiekowi
niekończąca się doroczna hekatomba

2011

* * *

w oczekiwaniu na koniec, początek i koniec

przyjmuję formę przetrwalnika. czekam.

nie mają znaczenia obrazy,

drażniące wcześniej dźwięki

stają się niesłyszalne.

ważny jest tylko czas, odmierzany pulsem

sekunda po sekundzie.

jestem tym czasem.

a kiedy minie koniec, początek i koniec

stanę się.

2015

Opowiem Ci bajkę pt.:

„A kiedy na państwo ościenne wyruszał nasz król”

wszyscy czekali na gościńce

i nikt nie przypuszczał

że takie bolesne zostawi na nich

ślady.

rozwłóczyły je psy i jenoty.

a król był nienasycony

wszedł w obce ziemie jak nóż w ciasto

i wykrawał gorące pierniki.

gdy inne noże wykrawały

proste linie na postrzępionych brzegach

złudzeń.

je też rozwłóczyły psy i jenoty.

2015

Wycofywanie

                            stado skowronków trzymam w garści

                            jeszcze za wcześnie na gniazda.

                            w bruzdach ziemi błyszczy śnieg.

                            pragnę. i szukam. w pochyleniu niskim.

                            gdzieniegdzie już pewnie astry i tulipany

                            tutaj ledwie zalążki w czerwonych szyszakach.

                            rośnie mój apetyt. ostrzę zęby

                            na pierwsze zielone smaki.

                            chcę budzić powoli

                            lecz ktoś już wykonał krecią robotę

2015

Podsłuch

                                        krążą w kosmosie

                                        impulsy słów i myśli

                                        słucham uważnie

2015

**

zaginęły pradawne cmentarze
ich historia niewielu dziś nęci
tak każdego czas kiedyś wymaże
zgubimy się w mrokach niepamięci

umarły pogańskie obyczaje
wyplenione przez kościoła sługi
po nas też ledwie ślad pozostanie
i nie będzie szansy po raz drugi

przepadły pamiątki i ozdoby
nasze też pewnie w proch się obrócą
czy zostanie coś po nas w historii
gdy nas kruki rozdziobią rozwłóczą

2010

*

http://wiadomosci.onet.pl/swiat/panstwo-islamskie-zniszczylo-bezcenne-zabytki-sprzed-kilku-tysiecy-lat/v9de8

metmacho, metmacho
do ciebie się modlę
bo ty mną kierujesz
zawsze niezawodnie

jam marna owieczka
co idzie za stadem
które ty prowadzisz
lub ten co ma władzę

Katedra

                                     strzelistymi wieżami

                                     godzi w niebo.

                                     Tysiącletnia

                                     chwała Bogu

                                     wspaniała i surowa

                                     stara i ciągle nowa.

                                     W podziemiach

                                     okruchy historii

                                     w sławie

                                     i glorii.

                                     Przez witraże

                                     słońce przenika

                                     tęczowo kładzie się

                                     na surowe kamienie,

                                     w głębi organów

                                     słychać ciche brzmienie.

                                     Rzędy ławek

                                     Naznaczone herbami szlachty.

                                     Herbów tu moc

                                     i moc ich da się słyszeć

                                     gdy głosami z zaświatów

                                     przerywają kadzidlaną ciszę.

                                     Biblia święta

                                     na skrzydłach orła

                                     złożona

                                     pamięta czasy

                                     gdy katedra była

                                     wznoszona

                                     i głosi

                                     w dni święta

                                     sławę Boga

                                     by lud

                                     pamiętał

                                     2010

Pomiędzy

Jesteśmy pośrodku. Pomiędzy północą a południem. Dlatego w niektórych częściach kraju jest jeszcze zima a w innych już wiosna. U nas na razie wygląda tak

a z boku tak

Zdjęcia są trochę niewyraźne ale odległość była spora a i komórka to nie aparat fotograficzny. Wyraźnie za to widać odwrót zimy. Innymi słowy Pani Zima zjeżdża. A na pewno z tego dachu.
Chociaż mróz jeszcze trzyma i to dość spory, ptaki zaczęły świergolić po wiosennemu, niebo powoli traci szaro-siny kolor. I tak jak na północy zdarza się zorza polarna tak u nas rozpoczynają się niesamowite świtania i zachody. Takie nasze malutkie zorze.

Zdjęcie jest dzisiejsze, jeszcze cieplutkie.
I niech mi ktoś udowodni, że to nie natura tworzy najpiękniejsze dzieła.

Obca galaktyka

Procenty

Życie zabiera mi 98% czasu.
A czasami nawet 99.

Kancer

zmiany przychodzą późno.
odrywam się od końca do końca
lecz zawsze zostaje strzępek ciebie.
rak. w kąciku oka bezużytecznym bo ślepym

dotykam go bezwiednie.
martwy kawałek skóry
kruszy się i odpada odsłaniając
końcówki żywych nerwów.

to twoja rana. w moim ciele
smakuje solą i żelazem.
poprzez tę sól jesteśmy sobie pokrewni


2015