Głosy

nie znam tego strachu gdy świat się rozpada

na ostre kawałki jak rozbite szkiełko

którym można przeciąć arterie piechoty

wędrującej prosto i według rozkazu

i tego też nie znam kiedy świat się kurczy

do kilku kamieni spadających z góry

gdy wzruszy się ziemia i pochłonie błękit

rapsodii która jak spiralna muszla

odgradza rzeczywistość i na dachu świata

dźwięki znikają w zacieśnieniu zwojów

w dole się rozwarstwia echo górnych tonów

gdy trzaskają domy pod nimi milczenie

groźnie się rozrasta wzmagając niepokój

2015