Kwiatkowym dzieciom

                                                       pamięci Jaśka Kwiatka

rozsycha się spryska rzucona pod schody

niecierpliwym gestem schorowanej dłoni

nie zatańczy flisak pomiędzy falami

dno rzeki zmienia dotknięcie powodzi

drabinka dla córki huśta się na wietrze

umyka wzrokowi jak tysiąc szczegółów

nie rozsunie sznurów dziecięcy sandałek

dorosłość jest trudna gdy nie ma oparcia

powoli zapomną o nim wiatr i rzeka

żółte fotografie zatrą rysy twarzy

aż syn weźmie spryskę i w wodzie zanurzy

przywracając falom wspomnienie flisaka

2015