Spowiadam się z czasu wszechmocnego

w kolejce do lekarza myśli nie ewoluują

twarze zastygają w oczekiwaniu

uzyskując w świetle jarzeniówek trupią barwę

poczekalnia wygląda jak prosektorium

przy zamkniętych oknach i z braku klimatyzacji

zmieszane zapachy niosą lekki odór rozkładu

jestem tu nie przypadkiem lecz za zrządzeniem losu

czekanie trawi mój czas już i tak zbyt krótki

na przeżycie tego co zaplanowałam

odliczam stracone minuty ściekające strumykiem po twarzy

i zastanawiam się które projekty wypadną z terminarza

jarzeniówki uporczywie brzęczą